ویژه برنامه های سخنرانی و عزاداری دهه سوم محرم حرم رضوی اعلام شد

به گزارش آستان نیور، معاون تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی از اجرای برنامه های عزاداری به مناسب دهه سوم محرم خبر داد و گفت: همزمان با ایام سوگواری و ماتم سید و سالار شهیدان، ویژه برنامه های عزاداری در ساعات مختلف شبانه روز، در حرم ثامن الحجج(ع) برگزار خواهد شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید جلال حسینی افزود: حجت الاسلام و المسلمین محمد رجایی خراسانی از ساعت 10:25 درباره «سیره امام سجاد(ع)» به ایراد سخنرانی خواهند پرداخت و در ادامه مداحان و ذاکران خاندان عصمت و طهارت(ع) به مرثیه و روضه خوانی می پردازند.
حجت الاسلام حسینی اظهار کرد: همچنین حجت ‌الاسلام محسن حسین زاده در این هفته ساعت 16:15 با موضوع بصیرت حسینی و حجت ‌الاسلام محمد سیدآبادی بعد از نماز مغرب و عشاء با موضوع بررسی حوادث بعداز واقعه عاشورا در رواق امام خمینی(ره)، به ایرادسخنرانی خواهند پرداخت.
وی از قرائت زیارت عاشورا و ذکر مصیبت و سینه زنی در حرم مطهر رضوی خبر داد و گفت: در دیگر اماکن و رواق های حرم مطهر رضوی نیز برنامه سخنرانی و عزاداری تدارک دیده شده است.

کتاب مرتبط:
- شهید کربلا
- مصباح الهدی (چهل حدیث از امام حسین (ع))
- کتاب/ لعن و سلام
 - کتاب / حب اهل بیت
- کتاب/ گریه و سوگ

ویژه نامه مرتبط:
- پاسخ به بیش از یکصد سوال پیرامون امام حسین علیه السلام
- ویژه نامه چندرسانه ای «خون خدا»

عطر و بوی بارگاه منور رضوی در نمایشگاه رسانه های دیجیتال

به گزارش آستان نیوز، در این نمایشگاه که تا پایان این هفته در مصلی امام خمینی(ره) تهران پذیرای علاقه مندان خواهد بود، امکان زیارت آنلاین بارگاه منور حضرت رضا(ع) از طریق سایت رضوی تی وی برای بازدید کنندگان فراهم شده است.
هم چنین در غرفه آستان قدس رضوی که در راهرو اصلی نمایشگاه در شبستان مصلی واقع شده، محصولات فرهنگی متبرک آستان قدس رضوی و بروشورهای مربوط به معرفی بیش از 50 سایت زیر مجموعه پرتال جامع آستان قدس رضوی به مراجعه کنندگان ارائه می شود.
علاوه بر این، در این غرفه تلاش شده است با پخش نماهنگ و عطر ویژه حرم مطهر رضوی، عطر و بوی آستان ملائک پاسبان رضوی در نمایشگاه منتشر شود.
یادآور می شود؛ پرتال جامع آستان قدس رضوی به نشانی اینترنتی www.aqr.ir خدمات گوناگونی را در زمینه های زیارتی، فرهنگی، اطلاع رسانی، معرفی آستان قدس رضوی، درمانی، اجتماعی و .... در قالب های گوناگون به مخاطبان ارائه می دهد.

 سیمای اخلاقی امام رضا (علیه السلام)

توانگران باید همیشه در حال تضرع باشند و از خدا بترسند و حقوق واجب شرعی ‌شان را بدهند تا روزی مانند فقیران، مستحق زکات نشوند.» از ربا نهی می کرد و آن را عامل نابودیِ اموال می دانست.ربا را برای این حرام...
سراسر زندگانى حضرت ثامن الحجج امام رضا (علیهم السلام) مشحون از رهنمودهایى در اخلاق و تعلیم و تربیت است که در این نوشتار به برخی از آنها اشاره می کنیم.

نظم
نظمش مشهور بود؛ مثلاً مسواک‌ دانی داشت که پنج مسواک در آن بود. بر هر یک نام یکی از نمازهای پنج‌ گانه را نوشته بود و هنگام هر نماز، با یکی از آن‌ ها مسواک می زد. [1]

مدیریت زمان
به مدیریت زمان سفارش می کرد: «بکوشید روزتان را در چهار بخش تنظیم کنید: بخشی برای عبادت و خلوت با خدا، بخشی برای تأمین معاش، بخشی برای معاشرت و مصاحبت با برادران و بخشی برای تفریح. از نشاطِ به ‌دست ‌آمده از تفریح، نیرویی برای انجام وظیفه در بخش‌ های دیگر به ‌دست می آورید.» [2]

مشورت
به مشورت با دیگران سفارش می کرد. در پاسخ به این سؤال که «با چه ‌کسی می ‌توان مشورت کرد»، توصیه می کرد با فرد ترسو مشورت نکنند؛ چون‌ که کارها را دشوار جلوه می دهد و بدین وسیله فرد را از انجام ‌دادن کارهای مهم باز می ‌دارد. همچنین می‌ گفت با فرد بخیل هم مشورت نکنند؛ زیرا مشورت‌ گیرنده را از هدفش که کمک به دیگران است، باز می ‌دارد. از مشورت با حریص هم نهی می کرد؛ چون او برای جمع ‌آوری ثروت یا کسب مقام، ستم ‌کردن را در نظر مشورت ‌گیرنده خوب جلوه می دهد.[3] نصیحت می کرد: «قبل از شروع هر کاری، دربارۀ آن خوب تأمل کنید تا پشیمان نشوید.» [4]

فعالیت اقتصادی
کوشش در راه کسب مال را اجتناب ‌ناپذیر می دانست: «مردم ناگزیرند برای زندگی ‌شان تلاش کنند؛ پس کوشش در راه کسب مال را ترک نکنید.»[5] ارزش معنوی کار در نظرش آن‌ قدر بود که مقام کارگر را فراتر از مقام جهاد کنندگان در راه خدا می دانست: «آن‌ که با کار و کوشش دنبال مواهب زندگی برای تأمین خانواده اش باشد، پاداشی بزرگ ‌تر از پاداش مجاهدان راه خدا دارد.»[6] خدا را مالک حقیقی جان‌ ها و مال‌ ها و دیگر چیز‌ها می دانست و بر این بود که آنچه در دست مردم است، عاریه است.[7] کم ‌فروشی، ریخت ‌و پاش، خیانت، ربا خوری و... را نهی می کرد.[8] بر پرداخت زکات تأکید می کرد و سرّ وجوبش ‌را تأمین زندگی فقیران می دانست.[9] می فرمود: «خدا در اموال ثروتمندان، حقوقی برای فقیران معیّن کرده است...؛ از این ‌رو اگر توانگران از مال خودشان حق فقیران و نیازمندان را ندهند، اموالشان در معرض نابودی خواهد بود.»[10] بر آن بود که خدا مردم سالم را مکلف کرده است به بیماران و افراد ناتوان و گرفتار رسیدگی کنند؛ چون قرآن مجید چنین فرموده است: «لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ»[11] (قطعاً دربارۀ مال‌ ها و جان‌ هایتان امتحان می ‌شوید.) [12]
به توانگران و ثروتمندان توصیه می کرد با فقیران و نیازمندان، مهربان باشند و به آن‌ ها کمک و با آن‌ ها همراهی‌ کنند و در امور دینی یاری ‌شان دهند.[13] زکات را تذکری برای مال ‌داران می دانست که باید از آن پند بگیرند و به فکر نیازمندان باشند: «ثروتمندان باید خدا را سپاسگزار باشند که به آن‌ ها نعمت و ثروت ارزانی کرده است. توانگران باید همیشه در حال تضرع باشند و از خدا بترسند و حقوق واجب شرعی ‌شان را بدهند تا روزی مانند فقیران، مستحق زکات نشوند.»[14] از ربا نهی می کرد و آن را عامل نابودیِ اموال می دانست.[15] ربا را برای این حرام می دانست که با رباخواری، کار خوب از میان می ‌رود و مال‌ ها تلف می ‌شود و مال ‌داران به سود گرفتن روی می ‌آورند و وام ‌دادن و پرداختن به کارهای واجب و انجام کارهای نیک را فراموش می‌ کنند. می فرمود: «در همۀ این‌ ها، تباهی و ستم [بر قرض‌ گیرندگان] و نابودی اموال [مردم] است.»[16] برای ثروت‌ اندوزی حداقل یکی از این پنج خصلت را «باید» می ‌شمرد: بخیل‌ بودن، داشتن آرزوی دور ‌و دراز، حریص‌ بودن به دنیا، قطع صلۀ رحم و فدا کردن آخرت برای دنیا.[17] بدترینِ مردم از نظر زندگی اقتصادی را کسانی معرفی می کرد که با معاش خود برای دیگران معاشی نسازند و کسی در پرتو زندگی آن‌ ها زندگی نکند.[18] می فرمود: «نخستین کسی که وارد آتش می ‌شود، ثروتمندی است که حقوق مالی ‌اش را ادا نکند.» [19]

توجه به مشکلات یاران
درخواستی را که می ‌توانست انجام بدهد، اصلاً ردّ نمی کرد.[20] مردم، خیلی از مسائل و نیازمندی‌ هایشان را با او مطرح می کردند و او نیز به‌ راحتی و با مهربانی برای برآوردن خواسته ‌شان اقدام می کرد. ابو محمد غفاری می‌گوید: قرض سنگینی برایم پیش آمد و خیلی غمگین شدم. برای ادای این دِین، به‌ جز علی‌ بن ‌موسی، کسی را سراغ نداشتم. یکی از روزها صبحِ زود خدمتش رسیدم و پس از گرفتن اجازۀ ورود، به حضورش مشرّف شدم. همان ابتدا فرمود: «ابو محمد، از خواسته ات اطلاع دارم و باید قرض تو را بپردازم.» شب که شد، غلامش افطار آورد و افطار کردیم. فرمود: «ابو محمد، شب در اینجا می ‌خوابی یا می ‌روی؟» عرض کردم: «سید و سرور من، اگر نیازمندی ‌ام را رفع کنی و من بروم، بهتر است.» در این هنگام، دست خود را زیر فرش برد و مُشتی از زیر آن برداشت و به من داد. از منزل آن حضرت که بیرون آمدم، نزدیک چراغی رفتم و به آنچه مرحمت کرده بود، نگاه کردم. معلوم شد که آن‌ ها دینارهای سرخ و زرد هستند. اولین دیناری که دیدم، رویش نوشته بود: «ابو محمد، این، ۵۰ دینار است. از آن، ۲۶ دینار را برای قرضت و ۲۴ دینار را برای مخارج خانواده ات مصرف کن.» صبح که شد، از آن دینار مخصوص اثری نبود. [21]


منبع: کتاب بر مدار آفتاب؛ ترسیم زندگی بر مدار حیات رضوی، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی



میلاد على بن موسى الرضا ، مأواى دل‏شکستگان و تکیه‏گاه درماندگان

بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد . . .

.

چون گل به بیابان خراســـان آمد

با لطف و کرم شـــاه غریـبان آمد

ای کاش منم خاک خراســـان بودم

آن لحظه که چون فصل بهاران آمد . . .

.

.

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید
شب را در این بهشت الهی سحر کنید

با زائرین این حرم الله سر کنید
مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید

عید بزرگ شیعة آل پیمبر است
میلاد هشتمین حجج الله اکبر است



 

امام رضا (ع) :

هرکس دوستی در راه رضای خدا برای خود بدست آورد همانا قصری در بهشت برای خود تهیه کرده است.

مـــن

عــاشـقــانــــه نامـــت را فــریــــاد میـــزنــم:

اى امـــام هشتمـــین!

اى ضــــامــن آهــوان رمــیـــده!

تــو مــعــیــــار سنجــش صــداقــت هستــى

تــو آسمــــان زلـــال دلــــهــا هستـــى

حیفــــ استـــــ

کهــ انسآن در ایرآن باشَــد . . .

وَلـــــی

سآلی یکـــــ بآر

بهـــ زیارَتـــــ || اِمآم هشتـ♥ــم || نَـــرَوَد...



« عَــلآمهــ طَباطَبآیی »

               کسی که بخواهد بی نیازترین مردم باشد ،

      باید به آنچه نزد الله تعالی است اطمینان داشته باشد .

 .

در آستانه دهه کرامت

روضه منوره رضوی غبارروبی شد

آرزوهای جامانده

- 1خويشاوند را پيوند ده ، اگر چه با يک جرعه آب باشد. 

2- هرگز به اميد دوستي آل محمد (ص) عمل صالح و عبادت خدا را ترک نکنيد و همچنين دوستي آل محمد و تسليم شدن در مقابل امرشان را به اميد عبادتتان رها نکنيد. زيرا هيچيک از اين دو بدون ديگري قبول نمي‏شود. 

3- آن کس که همه روزه به حساب خود رسيدگي نکند، و نيک و بد خود را نشناسد از ما نيست.

4- مال جمع نمي‏شود مگر با پنج خصلت: بخل شديد، آرزوي دراز، حرص زياد، قطع رحم، مقدم داشتن دنيا بر آخرت.

5- خداي رحمت کند بنده‏اي را که امر ما را زنده کند، گفته شد چگونه امر شما را زنده کند؟ فرمود: علم ما را ياد بگيرد و به ديگران ياد بدهد

6- در حالي که هنوز اشتهايتان باقي است ، دست از طعام خوردن بکشيد. 

7- در هنگام غذا خوردن ، از سبک ترين غذاها «چون سوپ و آش» شروع کنيد تا معده و مزاج تحمل آن را داشته باشد . 

8- هيچ بنده‏اي حقيقت ايمان را به کمال نرساند مگر  اينکه در وي سه خوي باشد : در دين، دانش عميق داشته باشد و در زندگاني خوب، اندازه نگهدارد و بر مصيبتها و مشکلات شکيبا باشد. 

 لحظه‌ی استجابت

سید با صدای خفه، می گوید: «صدات نمی‌آد رحیمه خاتون! بلندتر حرف بزن.»
داد می‌کشم: «سینه‌ت بهتره؟ به‌دونه‌هاتو خوردی؟ گل بنفشه دم می‌کنی واسه خودت؟ جاش رو که یادت مونده. توی کابینت اول.»
صدایش میان خش‌خش‌ و خس‌خس‌ گم و پیدا می‌شود و میان همهمه‌های حرم دور و نزدیک.
می‌پرسد: «از خودت نگفتی. خوبی؟ خوش می‌گذره؟»
غصه توی گلویم باد می‌کند. سخت قورتش می‌دهم و می‌گویم: «جات خالیه سید. خیلی خالی. الان می‌دونی کجاییم؟ جلوی سقاخونه اسماعیل طلایی. یادته دفعه قبل رو؟»
سید باز می‌سرفد. نفس‌نفس می‌زند و می‌گوید: «ها که یادمه. خوب یادمه رحیمه خاتون. از طرف منم زیارت کن. التماس دعا مشهدی خانوم.»
زبانم را گاز می‌گیرم و نمی‌گویم امروز، با وجود درد زانو، دلم نیامده هتل بمانم. حرم آمدم و فقط و فقط برای او دعا کردم. نگفتم که چه همه اشک ریختم. آنقدر که بیحال شدم و زن‌ها آب به سر و رویم پاشیدند. چقدر ضجه زدم و دعا خواندم تا آقا را واسطه کنم برای شفایش. برای اینکه، حالاحالاها، بی سر و همسر، بی سایه‌ی سر نمانم.
عوض این حرف‌ها، با شوق و ذوق می‌گویم: «سید! الان روبروی پنجره فولادیم! همه کاروان هستند. جات سبز و خرم. راستی! حرم رو چراغ سبز بستند. سرتاسر. سبز سیدی. همه دارن صلوات خاصه می‌خونن. اصلا چرا من تعریف کنم؟ خودت گوش بده.»
آن طرف خط، فقط صدای سرفه می‌آید. سرفه‌های سید که حالا با قرائت دسته‌جمعی صلوات خاصه قاطی شده است. چشم‌هایم را محکم می‌بندم و موبایل را تا آنجا که بازویم زور دارد، بالا می‌گیرم. رو به آسمان کبود حرم. آنجا که فرشته‌ها، منتظرند تا هر لحظه، دعای آدم‌های دل‌شکسته‌ای مثل من را پیش خدا ببرند.

عکس: لیلا طاهری راد
متن:هدیه سادات میرمرتضوی

سفره های بهشتی

21 سال خادمی‌اش را کرده‌ام. 21 سال که می‌دانید یعنی چه؟ خودش می‌شود اندازه‌ی یک عمر. خادم شدن که به همین الکی‌ها نیست. لیاقت می‌خواهد. توفیق می‌خواهد و صبر و حوصله‌ی زیاد. خیلی‌ها به هر دلیلی این ماموریت را نیمه‌کاره رها می‌کنند. من ولی مگر دلم می‌آید؟ من مگر می‌توانم؟ اگر بیشتر از دو سه روز، حرم نیایم، نفس کم می‌آورم. حالم بد می‌شود. به قول ملی‌سادات و بچه‌ها، حرم خونم پایین می‌افتد. دلم آنقدر می‌گیرد که حد و اندازه ندارد. دلم اندازه‌ی همه‌ی دنیا تنگ می‌شود. برای یک لحظه حضور در حرم آقا. بعد از 21 سال نفس کشیدن در هوای حرم، باید هم اینطور ‌شود. ماه رمضان‌های حرم ولی دیگر صفایی دارد. باید باشی تا ببینی. تا سحرها و غروب‌ها با دعاهایش، با نوای نقاره‌هایش، با دیدن زوار روزه‌دارش، دلت بلرزد و از اعماق قلب شکرگزار خدایی باشی که یک سال دیگر توفیق این لحظات ناب را به تو عطا کرده است.
21 سال خادمی‌اش را کرده‌ام و حالا 10 سال پیاپی است که در روزهای پرفیض رمضان، از میهمانان سفره‌اش پذیرایی می‌کنم. هر روز بعد از چیدن سفره‌ها، با نماز خواندن در جوارشان به همه‌چیز رسیده‌ام. عاقبت‌بخیری، خوشبختی بچه‌ها، آرامش. حاجتی نیست که از این سفره‌ها نگرفته باشم. آخر این سفره‌ها که معمولی نیستند. به قول ملی‌سادات انگار بال فرشته‌ها بهشان خورده است. اصلا انگار از خود بهشت آمده‌اند. نماز خواندن زیر آسمان سورمه‌ای‌پوش حرم و کنار این سفره‌های بی‌انتهای متبرک، آنقدر خوب است که دلم نمی‌خواهد با هیچ لذت دیگری عوضش کنم و دلم نمی‌آید این لحظات هیچوقت به پایان برسد. لحظات ناب بندگی.

عکس: محمد جواد مشهدی
متن: هدیه سادات میرمرتضوی

86

اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ

خاطره از مریم :

 من درست یادمه که شش سالم بود که مادرم به سرطان سینه مبتلا شد اما خیلی امیدوار بود که باز هم سلامتی شو بدست بیاره ولی…

ولی وقتی آزمایش هاشو به دکتر نشون داد دکتر معالجِ مادرم جواب منفی داد ؛ اون گفته بود چون خیلی دیر فهمیدی ما کاری از دستمون بر نمیاد …

ولی از اونجایی که مامانم خیلی امیدوار بود به دکتر معالج خودش اکتفا نکرد و جواب آزمایش ها شو به دکترهای دیگه هم نشون داد و همه دکتر ها همون حرفو زدن کاملا یادمه که اون روزا تو خونه مون همش صدای گریه می اومد و حتی یادمه یه روز دیدم بابام نتونست خودشو نگه داره و برای اینکه جلوی من و مامانم گریه نکنه با عجله بیرون رفت….

روزای خیلی سختی بود هر روز نا امیدتر میشدیم ولی یه روز بابام تصمیم گرفت ما رو ببره مشهد به من و مامانم گفت بیایین از این شهر لعنتی بزنیم بیرون و همه دکتر ها و آدماشو تنها بذاریم ؛ ما هم قبول کردیم و به مدت دو هفته تو مشهد بودیم وقتی وارد حرم شدیم بابام نتونست خودشو نگه داره و کلی گریه کرد و مامانم هم تو ویلچر بود و نگاه های مردم اذیتش میکرد.

 کاملا احساس میکردم که مامانم خیلی از این وضع ناراحته هر روز صبح میرفتیم حرم و ساعت هشت شب هم برمی گشتیم ما فقط  تو حرم بودیم جای دیگه نمیرفتیم بعد دو هفته تصمیم گرفتیم برگردیم تهران که یهو حال مامانم بد شد و به خاله ام و مامان بزرگم زنگ زدم و بابام هم خیلی ترسیده بود منم گریه می کردم که دختر خاله ام منو نذاشت تو خونه بمونم و به خونه خودشون برد بعد دو ساعت بابام زنگ زد و با صدای بغض و حالت گریه به خاله ام گفت :  دکترا میگن که یه معجزه ای شده  و حال همسرتون بعد چند ماه شیمی درمانی کاملا خوب میشه . یادمه که خاله ام گوشی از دستش افتاد و در همون لحظه سجده کرد همه داشتند از خوشحالی گریه میکردن واقعا معجزه بود.

الان هم که هفت ساله از این موضوع میگذره و ما هر سال تو اون روز که دکترا گفتن مادرم حالش خوب میشه به بیمارستان کودکان سر طانی میریم و بابام هم نذری که تو اون روزای پر از رنج و درد کرده بود رو ادا می کنه ما هرسال تو اون دو هفته ای که بخاطر بیماری مامانم رفته بودیم محضر آقا امام رضا ، میریم مشهد و دو هفته رو تو این شهر مقدس سپری می کنیم ….

به قول بابام خدا ببره و نیاره اون روزا رو و اقعا سخته

خاطره روح الله از رفسنجان :

خودم که خاطره خاصی ندارم ولی از طرف معلم سال اول راهنماییمون (آقای علی ترک نژاد) (اهل رفسنجان) یه خاطره براتون مینــویسم…

آقای ترک نژاد برامون از یکی از سفرهاش به مشهد مقدس تعریف کرده بود؛ که داشتند با همسرشون توی حرم رضوی زیارت میکردن…
و یه روز به یه قسمت از حرم رفتــه بودن که معجزات رضوی اونجا مکتوب شده بود.و همینطــور که به تعدادی از مطالب مربوط به معجزات نگاه میکردند به همــسرشون میگن چی میشه یکی از این معجزات برا ما هم رخ میداد تا واقعا یقیین پیدا میکردیم.
عصر آن روز وقتی که با همــسرشون به مهمانسرا میروند و مشغول صحبت کردن بوده اند؛ غافل از اینکه در اتاقشون باز مونده؛ نوزاد آنها که تازه چهار دست و پا راه میرفته از اتاق بیرون میره و از بین حفاظ پله ها و از طبقه دوم به پایین پرت میشه.
والدین نوزاد که تقریبا مطمئن بودند نوزادشان زنده نمانده وقتی پایین میروند با تعجب میبینند که نوزادشان حتی یک خراش هم برنداشته.
و این جریان را جوابی از طرف آقا میدانند و آن را یکی از معجزات امام رضا(ع) میدانند.